De bevalling.....

De fijne kraamtijd zit er na vanmiddag al weer op. Het was super fijn, maar nu wel lekker om echt mijn zijn 3-tjes te zijn. Bram is al weer een weekje oud, wat gaat dat 1e weekje snel.....

Jullie hebben het begin van mijn bevalling een 2 blogs terug kunnen lezen, dus pik ik het op waar ik gebleven was.

Omdat mijn vliezen al enige tijd waren gebroken en je dus meer kans hebt daardoor op infecties moest ik uiteindelijk naar het ziekenhuis. (dit is een regel: ongeveer na 24 uur) Mijn weeen waren wel weer wat op gang gekomen rond 18.00 uur en leek meer ritme te krijgen. Maarja zette dit wel door of zou dit weer gaan afzwakken? In het ziekenhuis zou ik aan de ctg worden gelegd en zouden ze testjes doen om te kijken hoe het met mij en bram gaat. Misschien kwam zette het door, of moest ik blijven slapen om de volgende ochtend waarschijnlijk te worden ingeleid. Ik moest me rond 20.00/20.30 melden.

Na een uur aan de ctg gelegen te hebben, kreeg ik te horen dat alles goed was net als te testjes (bloed, kweekje, urine). Mijn weeen waren wat erger geworden maar nog goed te hebben. Langzaam aan werd het wat pittiger. Ze kwamen rond 22.00 uur kwamen ze overleggen: slapen of nog ff aankijken. Nou zei ik slapen wordt het niet hoor......hihi die komt vanavond. Rond 23.00 uur kwamen ze terug (tussen door natuurlijk ook wel hoor) ze gingen wisselen van wacht of het nog ging. Het ging wel maar het werd wel behoorlijk scherp. Om 23.10 kon ik het ineens niet meer houden......tjee ik kreeg een beetje het bekende poep-gevoel :) Er was 1 verpleegkundige bij ons die een keertje bij een bevalling mee mocht kijken. Ik zei: waar blijven ze, want ik houd het niet meer?? Even later bij binnenkomst mocht ik meteen wat zachtjes meedrukken pfff....dat is fijn. Na een paar keer gingen ze kijken hoever ik eigenlijk was........dat mocht al die tijd eerder niet vanwege de infectie-gevaar. Rond 23.20 had ik 9 cm ontsluiting.....nog 1 cm dus. Dat was ff wegpuffen, voor mijn gevoel maar 5 minuten, maar rond 23.45 mocht ik eindelijk het echte werk gaan leveren. Na enige tijd zeiden ze: hey daar komt zwarte piet aan??? huuu zei mijn vriend en was gaan kijken. Een flink bos met haartjes was te zien. Ik mocht ook mee kijken in de spiegel.....geweldig was dat.........tot het hoofdje steeds verder kwam en ik mijn concentratie verloor. Spiegel maar weer weg, dus en luisteren en mijn gevoel volgen. Na enige tijd kreeg ik een spuit (iiieeee dacht ik daar komt de knip), maar nee er volgde een wee en ik scheurde schijnbaar wat in. Een branderig gevoel, maar dat werd gekoeld (dat is beter hihi). Na die wee was het hoofdje er. Toen kwam het gevoel niet meer te kunnen.......... in mij zelf werd ik was boos.........schiet toch op dat moet jij ook kunnen dat ik, en dit doe ik nooit meer gedachte. Ik perste nog 3 keer flink en ja hoor daar was hij........ik mocht hem zelf aanpakken en legde hem op mijn buik!!!!   oooohhhhh daar ben je dan klein cadeautje.......en die bos met haar..........

Ik vond de bevalling geweldige, mooie ervaring. Ja, je weet dat het wat zeer doet, maar heb het allemaal op mij af laten komen. Steeds weer probeerde ik alles weer los te laten en rustig te ademen. Op het moment dat je denkt......ik kan niet meer/ nooit meer..........is het er al!!!! En ja hoor, ik zou het zo weer doen. Ik vondt het echt geweldig.........wat een wonder.

Dikke kus ik en bram